حادثه‌ی عاشورا، حادثه‌ای فراگیر و با جلالت است؛ به طوریکه ملکوت کل عالم با این حادثه درگیر است.
در زیارت عاشورا می‌خوانیم: «يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلامِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِيبَتُكَ فِي السَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ»؛ مصیبت به واسطه‌ی تو بر ما عظمت و جلالت یافته، نه اینکه مصیبت تو فقط بر ما عظمت دارد، بلکه این مصیبت برای همه‌ی آسمانی‌ها بزرگ است؛ بنابراین، این حادثه به حسب ظاهر حادثه‌ی محدودی است، ولی همه‌ی عوالم، ملکوت عالم، آسمان و زمین با این حادثه درگیر هستند.
در جای دیگری از این زیارت می‌خوانیم: «مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلامِ وَ فِي جَمِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ»؛ مصیبتی است که برای اسلام بلای بسیار سنگینی بود؛ این مصیبت بر همه‌ی آسمانها و زمین سنگینی می‌کند.
