اظهار دوستی و دشمنی
تولی و تبری دو اصلی است که در روایات اهلبیت علیهم السلام بر آن بسیار تاکید شده است؛
تولی و تبری امری اجرايی و عملياتی است که بايد در رفتار انسان بروز و ظهور کند.
حال چگونه به ظهور می رسد؟
اظهار اين دوستی و دشمنی چگونه است؟
اظهار تولی به معنای دوستی، يک امر عرفی است. برای اينکه ثابت کنيم دوست کسی هستيم، در شادی او شاد و در غم و اندوه او مغموم می شويم.
امام صادق علیه السلام نيز در اين خصوص فرموده اند:
«شيعَتُنا يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا[۱]»؛ شيعيان ما کسانی هستند که به شادی ما شاد و به عزای ما محزون مي شوند.
از مصاديق اين حزن، پوشيدن لباس مشکی و گريه بر مصائب اهلبيت علیهم السلام در مجالس عزا و برگزاری مجالس شادی وجشن در موالید اهلبیت علیهم السلام است.
اظهار تبری نيز در لعن کردن دشمنان اهلبيت علیهم السلام است.
لعن کردن امری احساسی نيست، بلکه امری قرآنی و روائی است که مستندات آن در جای خود ذکر شده است.
۱. الخصال، ج۲، ص۶۳۵.
